ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ CASTING

Του Αντώνη Λαγουταρέλη

Φωτογραφίες: Αντώνης Λαγουταρέλης, Δημήτρης Σφαλτός

Το άρθρο αυτό έρχεται να προστεθεί στα εκατοντάδες άλλα που έχουν γραφτεί από διάφορους ψαράδες ανά τον κόσμο για την μεγάλη τσιπούρα, ένα από τα πιο διάσημα ψάρια της Μεσογείου.

Ενα ψάρι που χαρίζει μεγάλες συγκινήσεις , όταν το ψαρεύουμε με την τεχνική του casting, ένα τρόπαιο που θα βάλει σε πολλές δοκιμασίες τα νεύρα και τον εξοπλισμό μας!

Κι ενώ εύκολα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι όλα αυτά τα άρθρα μιλάνε πάνω κάτω για το ίδιο πράγμα, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική...

 

 

 

 

ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΕΣ

Το συγκεκριμένο ψάρι θα το συναντήσουμε στις περισσότερες ακτές, το ψάρεμά του όμως διαφοροποιείται ανά περιοχή και κυρίως ανάλογα με την εποχή. Μην παραξενευόμαστε λοιπόν που θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε πολύ διαφορετικά πράγματα για το ψάρεμα της τσιπούρας.

Αυτό συμβαίνει γιατί το συγκεκριμένο θήραμα έχει φοβερή προσαρμοστικότητα, όπως και την ικανότητα να μαθαίνει γρήγορα τις παγίδες μας, οπότε από τόπο σε τόπο χρειάζεται να εφευρίσκουμε καινούργια πράγματα για να την ξεγελάσουμε.

Εγώ θα σας μιλήσω για τις δικές μου εμπειρίες που έχω αποκτήσει αναζητώντας τις τσιπούρες, μιας και αποτελεί το αγαπημένο μου ψάρι.

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Τι είναι όμως αυτό που διαθέτει η τσιπούρα και γοητεύει τόσο κόσμο; Η μεγάλη επιφυλακτικότητά της να τσιμπήσει στο αγκίστρι μας, η δύναμή της ή μήπως η ομορφιά της;

Όλα αυτά μαζί, όπως και άλλα πολλά, που κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει αν δεν έχει ασχοληθεί με το ψάρεμά της, αν δεν έχει βιώσει έστω και μια φορά την αναμέτρηση μαζί της. Φυσικά μιλάμε για τα μεγάλα άγρια άτομα του είδους, ψάρια δυνατά, που διαθέτουν έντονα χρώματα και απίστευτη ομορφιά.

Μιλάμε για εκείνα τα ψάρια που από την πρώτη στιγμή που θα πιαστούν στο αγκίστρι μας θα βάλουν σε δοκιμασία τόσο τον εξοπλισμό μας όσο και εμάς, προκαλώντας μεγάλη αντίσταση και κάνοντας τα φρένα του μηχανισμού μας να ηχούν, παράγοντας ήχους που ακούγονται στα αυτιά μας σαν μαγικές μελωδίες για πολύ καιρό.

Για ψάρια που μας χαρίζουν αξέχαστες στιγμές, που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας και τις οποίες διηγούμαστε για πολλά χρόνια και πολλές φορές, αδιαφορώντας αν τις έχουμε πει ξανά και ξανά...

 

ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Οι καλύτερες εποχές για το ψάρεμά της θεωρούνται το φθινόπωρο. Αυτό το διάστημα οι τσιπούρες πλησιάζουν αρκετά κοντά στις ακτές, με αποτέλεσμα να σημειώνονται και οι περισσότερες συλλήψεις. Όπως για να καταφέρουμε να τις πιάσουμε θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις, όσον αφορά τις περιοχές, τις καιρικές συνθήκες, ακόμα και τις ώρες που θα τις ψαρέψουμε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα ένα ένα, αρχίζοντας από τις καιρικές συνθήκες και τις ώρες που θεωρούνται ως οι καταλληλότερες.

Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι το ψάρεμα της μεγάλης τσιπούρας πραγματοποιείται αποκλειστικά την ημέρα. Πιο συγκεκριμένα, αν και έχω πιάσει τσιπούρες στο ξημέρωμα αλλά και στη δύση του ηλίου, τα περισσότερα και μεγαλύτερα ψάρια έχουν πιαστεί στο διάστημα από τις 12:00 έως τις 15:00 το μεσημέρι. Ενώ όσον αφορά τις νυχτερινές ώρες, τα ψάρια που πιάνουμε είναι αρκετά μικρότερα.

Ως προς τις καιρικές συνθήκες, ξεχάστε τους δυνατούς ανέμους και τα μεγάλα κύματα, δηλαδή τις συνθήκες surf casting, και επιλέξτε εκείνες τις ημέρες που η θάλασσα είναι τελείως ήρεμη. Αυτό όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό, μιας και η απόλυτη ηρεμία της θάλασσας θα χρειαστεί να συνδυαστεί και με την ηλιοφάνεια. Πράγματι, αυτά τα δύο στοιχεία αποτελούν την ιδανικότερη συνταγή για το ψάρεμα της τσιπούρας.

Όταν επικρατούν αυτές οι συνθήκες, το νερό διαθέτει μεγάλη διαύγεια, με αποτέλεσμα οι ακτίνες του ηλίου να ενεργοποιούν, κατά κάποιο τρόπο, τους ζωντανούς οργανισμούς που αποτελούν την τροφή της τσιπούρας, χαρίζοντάς τους μεγάλη κινητικότητα και κάνοντάς τους να εγκαταλείψουν τα σημεία όπου κρύβονται. Η τσιπούρα θα εκμεταλλευτεί αυτό το πλεονέκτημα που της δίνεται, έτσι ώστε να αναζητήσει ευκολότερα την τροφή της.

Επομένως, αν μπορείτε να διαλέξετε αυτές τις μέρες για το ψάρεμά της, κάντε το και δεν θα το μετανιώσετε. Όσον αφορά τις περιοχές που θα τις ψαρέψουμε, όλοι γνωρίζουμε ότι οι τσιπούρες είναι ψάρια που βρίσκονται σχεδόν παντού, κυρίως όμως σε αμμώδεις βυθούς όπου υπάρχουν διάφοροι μικροοργανισμοί, όπως μικρά όστρακα και διάφορα σκουλήκια, δηλαδή ότι ακριβώς αναζητά η τσιπούρα για να τραφεί.

Έτσι οι περιοχές που θα επιλέξουμε για το ψάρεμά της είναι αποκλειστικά και μόνο οι παραλίες. Μεγάλες, ανοιχτές παραλίες με σχετικά μικρό βάθος που πολλές φορές δεν ξεπερνά τα πέντε μέτρα.

Επιλέγουμε κυρίως απομονωμένες παραλίες, που επικρατεί απόλυτη ησυχία, και μακριά από λιμάνια, έτσι ώστε να μην υπάρχει συχνό πέρασμα σκαφών. Ο οποιοσδήποτε θόρυβος είναι ικανός να διώξει τα ψάρια από την περιοχή.

ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΥΡΙΕΣ...

Τσιπούρες έχω πιάσει χρησιμοποιώντας μία πολύ μεγάλη ποικιλία δολωμάτων. Μερικά από αυτά είναι διάφορα σκουλήκια, όπως μονοδόλι, ολόκληρες μάνες, φαραώ, ακροβάτης, αμερικάνος ακόμα και η κορδέλα.

Εξίσου αποτελεσματικά έχουν αποδειχθεί και δολώματα όπως σαρδέλα καλαμάρι και σουπιά. Υπάρχουν όμως και κάποια δολώματα που κάνουν την διαφορά και ενώ είναι γνωστά σε όλους οι περισσότεροι ψαράδες δεν τα χρησιμοποιούν.

Ένα από αυτά είναι το καβούρι, ένα δόλωμα που αποτελεί την πρώτη επιλογή τις τσιπούρας. Μπορούμε να δολώσουμε μικρά καβούρια και να τα ρίξουμε σε μεγάλη απόσταση από την ακτή χωρίς να χαλάσουνε κατά την ρίψη αφού είναι πολύ σκληρά, ενώ για των ίδιο λόγο παραμένουν για αρκετή ώρα στο βυθό χωρίς τα μικρά ψάρια να μπορούν να τα φάνε.

Ένα δόλωμα που απευθύνετε αποκλειστικά στην τσιπούρα. Ένα ακόμη πολύ αποτελεσματικό δόλωμα είναι το σκαρτσίνι, ένα μικρό καρκινοειδές που ζει μέσα σε όστρακο. Αυτό για να το δολώσουμε, θα πρέπει πρώτα να αφαιρέσουμε το κέλυφος του και στην συνέχεια να το περάσουμε στο αγκίστρι μας. Το σημείο που θα βγάλουμε την μύτη του αγκιστριού μας είναι λίγο πριν το κεφάλι έτσι ώστε να παραμένει ζωντανό για αρκετή ώρα μέσα στο βυθό και να κινείται.

Το μόνο μειονέκτημα που έχει αυτό δόλωμα, είναι σχετικά μαλακό και καταστρέφεται εύκολα. Τέλος ένα ακόμη πολύ αποτελεσματικό δόλωμα είναι η μικρές νωπές καραβίδες. Αυτές μπορούμε να της προμηθευτούμε από τα μαγαζιά που πουλάνε ψάρια, ενώ θα πρέπει είναι φρέσκες για να διατηρούν το χρώμα τους. Πρόκειται για ένα επίσης πολύ σκληρό δόλωμα που δύσκολα μπορούν να καταστρέψουν τα μικρά ψάρια, ενώ είναι πολύ αποτελεσματικό.

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ!

Προσοχή! Η παρακάτω ενότητα αναφέρεται στον τρόπο που θα ψαρέψουμε τις τσιπούρες και δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά αποκλειστικά σε όσους ψαράδες διαθέτουν τεράστια υπομονή και γερά νεύρα!
Η τσιπούρα είναι ένα πολύ έξυπνο ψάρι όσον αφορά στον τρόπο που αποφεύγει τις παγίδες μας.

Αυτό οφείλεται στην επιφυλακτικότητα που δείχνει από την στιγμή που θα εντοπίσει το δόλωμά μας μέχρι να πιαστεί στο αγκίστρι μας, που ίσως χρειαστούν και κάποια λεπτά έτσι ώστε να καταφέρουμε να την ξεγελάσουμε και να την πιάσουμε, αν τελικά όλα εξελιχθούν καλά... Φανταστείτε τώρα όταν την ψαρεύουμε σε ρηχά και ταυτόχρονα καθαρά νερά. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, αφού όπως είπαμε η λεπτομέρεια θα κάνει τη διαφορά.

Οι τσιπούρες συνήθως βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από την ακτή, διατηρώντας πάντα μια απόσταση ασφαλείας, οπότε θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουμε μακρινές βολές έτσι ώστε να φτάσουμε τις ζώνες που κινούνται.

Η βάση στήριξης των καλαμιών θα πρέπει να βρίσκεται τοποθετημένη καλά, σε κλίση 45 μοιρών. Αυτό εξυπηρετεί στο να μη δημιουργείται μεγάλη αντίσταση στην πετονιά όταν τραβήξει το ψάρι.

Αφού δολώσουμε και ρίξουμε την αρματωσιά μας στη θάλασσα, μόλις το μολύβι μας φτάσει στο βυθό, θα μαζέψουμε τα μπόσικα και δυο με τρία μέτρα επιπλέον για να στρώσει το μεγάλο παράμαλλό μας στο βυθό.

Στη συνέχεια θα τοποθετήσουμε το καλάμι στη βάση και θα ανοίξουμε το pick- up του μηχανισμού. Αυτομάτως η πετονιά θα ξετυλιχτεί από το μηχανισμό και θα δημιουργήσει μια μεγάλη κοιλιά μπροστά από το καλάμι μας, η οποία (κοιλιά) θα πρέπει να διατηρηθεί όση ώρα ψαρεύει το καλάμι μας.

Στην περίπτωση όμως που επικρατεί έστω και λίγο αεράκι και παρασέρνει την πετονιά, με αποτέλεσμα αυτή να ξετυλίγεται συνεχώς, θα αλλάξουμε τακτική και θα χρησιμοποιήσουμε έναν κρεμαστό οπτικό ειδοποιητή, το βάρος του οποίου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10 γραμμάρια.

Τον οπτικό ειδοποιητή θα τον τοποθετήσουμε ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο οδηγό του καλαμιού μας, και θα τον κρεμάσουμε έτσι ώστε να φτάνει ως το έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομούμε περίπου τρία μέτρα πετονιάς, που μπορεί να πάρει η τσιπούρα χωρίς να καταλάβει τίποτα απολύτως.

 

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θέλουμε να καταφέρουμε είναι όταν η τσιπούρα θα τσιμπήσει το δόλωμά μας να μη νιώσει την παραμικρή αντίσταση.
Η πρώτη τσιμπιά που θα δεχτεί το καλάμι μας θα είναι πολύ δυνατή, τόσο που αν χρησιμοποιούμε οπτικό ειδοποιητή μπορεί και να εκτοξευτεί στη θάλασσα ή ακόμα και να τον περάσει ανάμεσα από τα πρώτα δαχτυλίδια. Είναι η στιγμή που η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη και τα χέρια αρχίζουν να τρέμουν...

Από αυτήν τη στιγμή και μετά οι κινήσεις μας θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες, γρήγορες και πάρα πολύ προσεκτικές. Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να πάρουμε το καλάμι στα χέρια μας, να το κρατήσουμε σε παράλληλη θέση με το έδαφος και στη συνέχεια να ανοίξουμε το pick-up του μηχανισμού. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνει αστραπιαία, πριν η τσιπούρα τραβήξει για δεύτερη φορά το δόλωμά μας.

Τότε θα παρατηρήσουμε ότι η πετονιά ξετυλίγεται από το μηχανισμό μας αργά και κατά διαστήματα. Είναι η στιγμή που το ψάρι κρατά το δόλωμα στο στόμα του, χωρίς να το έχει καταπιεί, και αλλάζει συνεχώς θέσεις προσπαθώντας να καταλάβει αν κρύβεται σε αυτό κάποια παγίδα.

Όσο συμβαίνει αυτό θα πρέπει να παραμείνουμε σε αυτήν τη θέση μέχρι τη στιγμή που θα δούμε την πετονιά να ξετυλίγεται με μεγάλη ταχύτητα από το μηχανισμό μας. Αυτό σημαίνει ότι το ψάρι έχει πέσει στην παγίδα μας, έχει καταπιεί το δόλωμα και τρέπεται σε φυγή. Τότε είναι και η στιγμή που θα πρέπει να καρφώσουμε έτσι ώστε να σιγουρέψουμε το ψάρι και να ξεκινήσουμε τη διαδικασία για να το φέρουμε στην ακτή.

ΤΟ ΚΑΡΦΩΜΑ!!!

Το κάρφωμα θα πρέπει να είναι απότομο και δυνατό για να δώσουμε τη δυνατότητα στο αγκίστρι μας να καρφωθεί σε κάποιο από τα σκληρά σημεία του στόματος της τσιπούρας. Η ανάκτηση του μηχανισμού πρέπει να γίνει εξίσου με πολύ προσεκτικό και καλό χειρισμό των φρένων.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δυνατό ψάρι, κάτι το οποίο θα σας το αποδείξει στη συνέχεια, αφού από την πρώτη στιγμή που θα πιαστεί στο αγκίστρι θα δώσει μεγάλη μάχη για να αποκτήσει ξανά την ελευθερία της.

Κάνει έντονα κεφάλια, κάποιες φορές ακινητοποιείται, φέρνοντας μεγάλη αντίσταση, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που κινείται προς το μέρος μας με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν που μπορούμε να τυλίξουμε την πετονιά στο μηχανισμό.

Έτσι δημιουργούνται μπόσικα, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι το ψάρι έχει απαγκιστρωθεί, ώσπου ξαφνικά αυτό να αλλάξει κατεύθυνση, τεντώνοντας απότομα την πετονιά με σκοπό να την κόψει.

Για την αποφυγή της τελευταίας πιθανότητας, ρυθμίζουμε τα φρένα μας έτσι ώστε η τσιπούρα να μπορεί να τραβήξει πετονιά από τον μηχανισμό κάθε φορά που αυτό είναι απαραίτητο, μαζεύοντας με σταθερή συνεχόμενη ανάκτηση μέχρι η τσιπούρα να φτάσει στην ακτή.

Καλό είναι λοιπόν εμείς οι παράκτιοι ψαράδες, έστω κι αν μας αναλογεί ελάχιστο μόνο μέρος της ευθύνης αυτής της καταστροφής, να δείξουμε χαρακτήρα.

Δεν θα κερδίσουμε τίποτα κρατώντας μια μικρή τσιπούρα, ενώ απεναντίας, αν την απελευθερώσουμε προσεκτικά, ίσως μετά από χρόνια να έχουμε την τύχη να αναμετρηθούμε μαζί της. Τότε που θα είναι ενήλικη, όμορφη και δυνατή!