Match waggler fishing και ψάρεμα με παιδιά:Κέφαλος...ο υπέρτατος μαχητής!
Του Νάσου Βουγιουκλή
Από την αρχή της δημιουργίας του Νηρέα Καλαμάτας, η φιλοσοφία και το πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας ,όλα τα παιδιά που στήσαμε αυτή την καλαματιανή ομάδα αλιείας, ήταν να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα νέα παιδιά κοντά στην φύση, κοντά στην θάλασσα και στον μαγικό κόσμο του ψαρέματος.
Από την αρχή λοιπόν κοντά μας είχαμε πιτσιρίκια που τους άρεσε το ψάρεμα, δουλέψαμε μαζί τους και σιγά σιγά εξελίχθηκαν σε καταπληκτικοί ψαράδες !!!
Πάμε λοιπόν στην αφήγηση της ψαρευτικής μας ιστορίας, που πρωταγωνιστές είναι δυο από τα νέα μας παιδιά ,η Γαληνή 12 ετών και ο Δημητράκης 10 ετών, άριστοι μαθητές και οι δυο και στο σχολείο τους και στην ομάδα μας.
Είμαστε στα μέσα του Οκτώβρη του 2016 και ο καιρός στην Καλαμάτα είναι ακόμα καλοκαιρινός. Ηλιοφάνεια, υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και χαμηλής έντασης άνεμοί, συνήθως βορειοδυτικοί, είναι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν εδώ και ημέρες. Τις προηγούμενες ημέρες είχα κάνει πολύ καλά ψαρέματα με μεγάλους κέφαλους.
Αυτές λοιπόν οι συνθήκες έχουν στήσει ένα τέλειο σκηνικό για ψάρεμα μέσα στο λιμάνι μας και ακόμη κρατούσαν καλά... Παρασκευή πρωί απολαμβάνω το καφεδάκι μου, όταν έρχεται η πληροφορία από ένα καλό μου φίλο ,ότι εμφανίστηκαν πάλι μεγάλοι κέφαλοι και έχουν μάλιστα και πολύ όρεξη!
Ήταν το σήμα για να δοθεί συναγερμός στη παρέα μας, και μια μεγάλη ευκαιρία για να τεστάρουν οι μικροί μας, όλα όσα θεωρητικά μάθαιναν για αρκετό καιρό.
Έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα και η συνάντηση κανονίστηκε για το Σάββατο το απόγευμα στον βόρειο πρόβολο του λιμανιού ,τον γνωστό και ως μόλο του Πανελλήνιου. Ο Δημήτρης, η Γαλήνη, εγώ και δυο από τους πιο εμπείρους στην ομάδα, ο Ανδρέας Γουρδέας και ο Φίλιππος Ασημακόπουλος.
Σάββατο 15/10/16 ώρα 4:00 μμ
Φτάνοντας στο σημείο που είχαμε επιλέξει για να ψαρέψουμε ,υπήρχαν αρκετοί ακόμα ψαράδες που ασχολούνται με την τεχνική του match waggler fishing. Αυτή η «επιτροπή υποδοχής», ήταν κάτι που πρόδωσε ότι είχαμε έρθει στο κατάλληλο σημείο.
Είναι ένα κομμάτι του προβόλου που κοιτάει ανατολικά προς τον Ταΰγετο και δεν έχει πολλά ρεμέντζα από βάρκες. Ο βυθός είναι αμμώδεις με συστάδες ποσειδωνίας, και μπροστά στα πόδια μας υπάρχουν βράχια που έπεσαν για να δημιουργηθεί ο μόλος. Τα απογεύματα είναι από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του λιμανιού και δεκάδες καλαματιανοί κάνουν εκεί την βόλτα τους, απολαμβάνοντας την θέα που απλόχερα χαρίζει η φύση. Το βάθος κυμαίνεται από 4 έως 8 μέτρα και είναι ένα σημείο που εκτός από κεφάλους κρατάει σαργούς, μελανούρια και τσιπούρες.
Πιάσαμε λοιπόν θέσεις, βάζοντας τους μικρούς στην μέση για να βοηθάμε όπου χρειαζόταν. Σε λίγα λεπτά και μέσα σε καλαμπούρια και πειράγματα είχαμε στήσει τον εξοπλισμό μας και αρχίσαμε το μαλάγρωμα.
Ο Ανδρέας, αρτοποιός στο επάγγελμα, είχε φροντίσει να έχουμε αρκετά ψωμιά μαζί μας. Τα μουσκέψαμε σε θαλασσινό νερό, τα λιώσαμε, και τα ρίξαμε σε μικρές μπάλες, ανά τακτά διαστήματα εκεί που θα ψαρεύαμε.
Τα καλαμιά που χρησιμοποιήσαμε ήταν ημιπαραβολικά, εκτός από το δικό μου που ήταν παραβολικό (casting weight 2-6 gr), και είναι η αδυναμία μου όταν ψαρεύω κεφάλους. Ο Ανδρέας ψάρευε με ένα match καλάμι, που έχει δράση κορυφής.
Μέσα σε λίγη ώρα από την στιγμή που μαλαγρώσαμε, άρχισαν οι πρώτες διστακτικές τσιμπιές στην ψίχα ψωμί που βάλαμε για δόλωμα. Ο κέφαλος έχει την συνήθεια να πιπιλάει, να σπάει το ψωμί και υστέρα να το ρουφάει. Είναι πανέξυπνο ψάρι και δεν πρέπει να φεύγουν τα μάτια σου από τον φελλό. Και η παραμικρή κίνηση που θα κάνει η κεραία του, σου προσδίδει την ύπαρξη κέφαλου στο αγκίστρι σου.
Αυτή τη κίνηση αντιλήφθηκε το έμπειρο μάτι του Φίλιππου και η μάχη ξεκίνησε. Ένας κέφαλος πάνω από ενάμιση κιλό ήταν πιασμένος στο αγκίστρι του, και ήρθε γρήγορα προς τα βράχια για να τρυπώσει και να ελευθερωθεί.
Οι χειρουργικές κινήσεις που έκανε όμως ο Φιλίπ την ώρα που βούταγε το ψάρι για να τρυπώσει, το κούρασαν και το οδήγησαν πάλι στο ανοιχτό βαθύ κομμάτι. Ήταν θέμα χρόνου πλέον και υπομονής για να αναπαυθεί ο μαχητικός κέφαλος στην αγκαλιά της απόχης μας.
Η πρώτη μάχη είχε τελειώσει υπέρ του ψαρά μας, που πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. Το πάρτι μόλις είχε αρχίσει. Λεπτά αργότερα βλέπω τον Δημητράκη να πετάγεται από την καρέκλα του φωνάζοντας -το έχω κύριε Νάσο, το έχω !!!
Οποίος έβλεπε τα μάτια αυτού του παιδιού την ώρα εκείνη πως σπινθήριζαν, θα καταλάβαινε πόση χαρά και ικανοποίηση ένιωθε.!Το ψάρι ,μεγάλου μεγέθους και αυτό, ανέβηκε απότομα στον αφρό και άρχισε να κοπανιέται λυσσαλέα, για να βγάλει το αγκίστρι από το στόμα του.
Δίπλα στον μικρό έτρεξε αμέσως ο Ανδρέας καθοδηγώντας τον στον τρόπο που έπρεπε να ανακτήσει το ψάρι, και την υπομονή που έπρεπε να επιδείξει.
Ο κέφαλος στην αρχή με δυνατά κεφάλια δυσκόλεψε τον Δημητράκη ,αλλά όταν τον έφερε κοντά ήταν εξαντλημένος και δεν πρόβαλε καμία αντίσταση. Δευτερόλεπτα αργότερα πόζαρε στα χέρια του μικρού μας ψαρά που με περηφάνια τον κρατούσε στα χέρια του !!!
Δίπλα του η Γαλήνη ψαρεύοντας 20 πόντους από τον βυθό ,είχε δεχτεί ορισμένες τσιμπιές ,αλλά όχι καλές για να μπορέσει να καρφώσει κάποιο ψάρι. Τα νερά ελαφρώς θολωμένα ίσως να εμπόδιζαν την ορατότητα του δολώματος της τόσο χαμηλά και ίσως να κρυβόταν από τους κέφαλους ,μέσα σε ποσειδωνία.
Με το που ανέβηκε μισό μετρό ακόμα ,πήρε μια δυνατή τσιμπιά που αιφνιδίασε ακόμα και εμάς που την παρακολουθούσαμε. Δόλωμα ψωμί στα γρήγορα, και βολή στο ίδιο σημείο. Αυτή την φορά όμως η Γαλήνη ήταν σε ετοιμότητα, και το σφύριγμα του καλαμιού την ώρα που κάρφωσε τον κέφαλο, έσκισε τον αέρα σαν μαστίγιο !
Με την κόρη μου έχουμε δουλέψει ξανά τέτοιες στιγμές, οπότε το διαχειρίστηκε πολύ καλά, κάνοντας την ανάκτηση και το απόχιασμα του ψαριού να δείχνει εύκολη υπόθεση!
Έχοντας στα χέρια της το παραβολικό καλάμι μου, κούρασε το ψάρι στα μεσόνερα και το έφερε έξω σαν να ήταν σπάρος!
Ντελίριο ενθουσιασμού από τους μικρούς μας και η σειρά του Ανδρέα να μιλήσει...Έχοντας δίπλα του τον Φίλιππο είχε υποστεί bulling που δεν είχε πάρει ακόμα ψάρι, ενώ τα πιτσιρίκια ζωγράφιζαν.
Το τι πλάκα γινόταν μεταξύ τους, δεν περιγράφετε με λέξεις ... Η πλάκα βέβαια κορυφώθηκε όταν ο Ανδρέας έπιασε δυο απανωτά ψάρια, και φώναζε πως πήρε τον τομέα (όπως γίνεται σε αγώνες αλιείας) !!
Ειδικά στο δεύτερο ψάρι, ήταν για σεμινάριο ο τρόπος που το χειρίστηκε και ένα καλό μάθημα για τα παιδιά που τον παρακολουθούσαν με προσοχή. Εγώ θα δυσκολευόμουν να πάρω τέτοιο ψάρι, με καλάμι σαν το δικό του.
Το συνεχές μαλάγρωμα είχε μαζέψει αρκετά ψάρια μπροστά μας και οι τσιμπιές διαδέχονταν η μια την άλλη, έχοντας μας συνεχώς σε υπερδιέγερση.
Μια μισόκιλη σάλπα βγήκε από τον Φίλιππο, δυο κεφάλους έβγαλα εγώ, ένα κέφαλο ακόμη πήρε ο Δημητράκης, και μια σάλπα ακόμα ,που χάθηκε στο πάρα πέντε από την Γαλήνη.
Με το που έγειρε ο ήλιος να βασιλέψει τα ψάρια σταμάτησαν απότομα κάθε κίνηση, δίνοντας τέλος σε ένα απολαυστικό τρίωρο ψάρεμα της παρέας μας.
Στον μόλο ήδη υπήρχε πολύς κόσμος που έβλεπαν με θαυμασμό τα παιδιά μας να ποζάρουν μπροστά στα ψάρια που είχαν πιάσει, και να τους κάνουν ερωτήσεις σχετικά με το ψάρεμα, με την τεχνική, με τον τρόπο που έπιασαν τα ψάρια κλπ.
Αυτές είναι οι στιγμές που θέλουμε στον Νηρέα Καλαμάτας. Είναι οι στιγμές που θέλουμε τα μικρά παιδιά να γίνουν πρωταγωνιστές στο ψάρεμα, πρωταγωνιστές στην ζωή.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον Φίλιππο, τον Ανδρέα και όλα τα παιδιά της ομάδας, για την δουλειά που έχουν κάνει στον Νηρέα μας.
Να ευχαριστήσω δημόσια τον φίλο μου Δημήτρη Σφαλτό, για την εμπιστοσύνη που δείχνει στο πρόσωπο μου. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους εσάς που θα αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας για να διαβάσετε αυτό το κείμενο ,και να σας παροτρύνω να έχετε πάντα δίπλα σας τα παιδιά μας. Γιατί τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας!