Ψαρευτικό διήμερο για casting στην πανέμορφη Κύθνο
Του Αντώνη Καλαφατά
Από παλαιότερη εξόρμηση για casting στο νησί της Κύθνου μαζί με άλλους συνεργάτες και φίλους . είχα υποσχεθεί στον εαυτό άλλη μια επίσκεψη στο πανέμορφο αυτό νησί. Προγραμματίστηκε άδεια λοιπόν από την εργασία μου , και αμέσως άρχισαν οι προετοιμασίες.
Κάθε μέρα που περνούσε γιγάντωνε την λαχτάρα που μας πιάνει όταν είναι να πάμε για ψάρεμα και πλησιάζει η μέρα για την αναχώρηση. Από ερώτηση που είχα κάνει στον γνωστό μου γιατρό που πάει τακτικά ,εάν είχαν αποτελέσματα οι ψαρευτικές εξορμήσεις στο νησί, η απάντηση δεν ήταν και η καλύτερη...
Εμείς όμως είμασταν αποφασισμένοι για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!
Βλέπετε ,είχαμε κανονίσει να βρεθούμε μεταξύ μας για ψάρεμα ,ο Θάνος ,ο Γιώργος και φυσικά εγώ. Ο Μάης μήνας όπως γνωρίζετε δεν είναι και από τους αποδοτικότερους μήνες για ψάρεμα ,αλλά ποιος μας κρατά εάν ήδη έχουμε αποφασίσει να πάμε.
Πιάσουμε δεν πιάσουμε λέπι, η παρέα στην θάλασσα της περισσότερες φορές είναι για μας η πιο μεγάλη διασκέδαση. Εμένα προσωπικά με κάνει να ηρεμώ, αυτά είναι που μας μένουν στο μυαλό μας, η ηρεμία, η καλή παρέα, η αλλαγή του θαλάσσιου σκηνικού, και ας μην πιάνουμε ούτε ψάρι...
Τα δολώματα που είχαμε επιλέξει για την ψαρευτική μας περιπέτεια ήταν περισσότερο το μονοδόλι ,αλλά δεν είναι ποτέ δυνατόν να πάμε για ψάρεμα και να μην κουβαλήσουμε όλο το δολωματζίδικο που πάμε και ψωνίζουμε μαζί!
Πήραμε και φαραώ και αμερικάνο ,ακροβάτη , κόκκινο άγριο και ότι άλλο βρήκαμε, για να καλύψουμε όλες τις ορέξεις των ψαριών. Είχαμε βγάλει εισιτήρια από το λιμάνι του Λαυρίου για τις 14.00 , κανονίσαμε να βρεθούμε και να φορτώσουμε τα πράγματα μας σε ένα μικρό πουλμανάκι ,που κάθε φορά μας παραχωρεί το ταξιδιωτικό γραφείο που εργάζομαι. Το ευχαριστούμε βέβαια πάρα πολύ γι’αυτό, πρόκειται συγκεκριμένα για το ταξιδιωτικό γραφείο Αrimar Τravel & rent a car.
Κανονίσαμε λοιπόν για τις 12.00 να φορτώσουμε και να πάμε άνετα στο λιμάνι, φτάνοντας να τσιμπούσαμε κάτι στα πρόχειρα, ώστε να μην πάμε νηστικοί και να επιβιβαστούμε στο πλοίο.
Φτάνοντας στο λιμάνι προς μεγάλη μας απογοήτευση, μάθαμε ότι το πλοίο θα είχε μια καθυστέρηση, ευτυχώς όχι για πολύ ,και θα έφευγε τελικά στις 15.00 , ενώ θα φτάναμε στην Κύθνο κατά της 17.00 .
Ο Θάνος δεν έχασε ευκαιρία ,είχε κάποιο δόλωμα με σημεία αποσύνθεσης (κάποια κορδέλα), έδεσε αρματωσιά και έριξε ένα καλάμι στο λιμάνι.Ευτυχώς ,γιατί θα μας βρώμιζε όλο το αμάξι, και με αυτή την θερμοκρασία που άγγιζε τους 33 βαθμούς θα είχαμε όντως πρόβλημα ,γιατί το είχε καμία δεκαριά μέρες στο ψυγείο του...
Ο μπαγάσας κάτι ήξερε και δεν το είχε βάλει μαζί με τα άλλα δολώματα ,εντωμεταξύ εμείς λέγαμε τι μυρίζει τι μυρίζει, και αυτός απλά χαμογελούσε πονηρά...
Εγώ σκεφτόμουνα σε ποιο από τα δυο μέρη θα πηγαίναμε πρώτα για το ψάρεμα, μιας και είχαμε να διαλέξουμε δυο σημεία, στον άγιο Δημήτριο και στα Λουτρά.
Αφού θα φτάναμε κάπως αργά, ήταν καλύτερα να πηγαίναμε στο γραφικό λιμάνι της περιοχής Λουτρά ,όπου ήταν αρκετά προσβάσιμο με το αυτοκίνητο. Σκεφτήκαμε πως εάν δεν είχαμε κάποιο θετικό αποτέλεσμα, να έχουμε κάτι κοντά μας για κανένα υπνάκο για όσους ήθελαν να ξεκουραστούν.
Τα Λουτρά λέγονται και Θέρμεια για τους ντόπιους, λόγω μιας ιαματικής πηγής που καταλήγει στην άκρη της παραλίας, αλλά δυστυχώς το κτήριο με τα ιαματικά λουτρά είχε σταματήσει να λειτουργεί εδώ και κάμποσα χρόνια.
Αφού πέρασε περίπου μία ώρα, φώναξα τον Γιώργο να μαζέψει το καλάμι του για να επιβιβαστούμε στο πλοίο για να καταλήγαμε στον προορισμό μας.
Φυσικά δεν πήρε καμία τσιμπιά στο δόλωμα που είχε δολώσει, ούτε τα ψάρια ήθελαν άλλωστε το σαπισμένο δόλωμα του...Τελικά κατά τις τρεις το καράβι μας ξεκίνησε περνώντας από την Μακρόνησο ,το νησί των διακοπών για άλλες εποχές (βλέπε χούντα), και μετά από το νησί της Τζιας όπου ήταν ο πρώτος σταθμός του πλοίου.
Μετά θα έπιανε στο λιμάνι της Κύθνου όπου ήταν και ο τελικός μας προορισμός . Περνώντας κοντά στα παράλια της Τζιάς ,είδα και τον περίφημο φάρο του πολεμικού ναυτικού που έχω βάλει σαν στόχο για το επόμενο ψαρευτικό μου ταξίδι.
Παλιότερα βλέπετε, τον είχα επισκεφτεί για ψάρεμα, με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Βλέποντας τον, μου άνοιξε την όρεξη για ψάρεμα για τα καλά, στο άμεσο μέλλον να με περιμένεις, είπα από μέσα μου, τραβώντας μια φωτογραφία από μακριά! Μετά από μια ώρα περίπου φτάσαμε στο λιμάνι της Κύθνου, και είδαμε μερικά γοφάρια να τριγυρνάνε και να κυνηγούν ότι περνούσε από μικρόψαρα.
Πήραμε με το αυτοκίνητο τον δρόμο προς Λουτρά για να αρχίσουμε επιτέλους το ψάρεμα μας. Δεν ξέρω εάν έχετε επισκεφτεί το νησί, αλλά λένε ότι το ψηλότερο δένδρο στο νησί είναι ο μαϊντανός, εκτός από την περιοχή Παναγιά Κανάλα, όπου εκεί υπάρχουν τα μοναδικά πεύκα του νησιού. Φτάσαμε στο σημείο που θα ψαρεύαμε και αρχίσαμε να στήνουμε τα καλάμια μας .Εγώ επέλεξα να καθίσω μέσα από τον μόλο του λιμανιού, ρίχνοντας προς την μπούκα ,με τον κίνδυνο βέβαια του μπλεξίματος από τα διερχόμενα σκάφη.
Ο Γιώργος με τον Θάνο στήθηκαν στα εξωτερικά βράχια του μόλου. Ο βυθός ήταν με πλάκες και τραγάνα, ενώ σε μερικά σημεία είχε κάποια σκαλώματα, που μας έκανε να βάλουμε σε όλες σχεδόν της αρματωσιές float.
Οι αρματωσιές ήταν οι περισσότερες μονάγκιστρες με μεγάλα παράμαλλα και νούμερο 4 αγκίστρια. Φόρτωμα με μονοδόλι και αμερικανικό και αμέσως μπήκαμε στην ψαρευτική μάχη, από τρία καλάμια έκαστος με την θάλασσα σε κάλμα, και τον ήλιο να μας σιγοβράζει.
Η αναμονή και το ψάρεμα μας είχε ξεκινήσει, προσδοκώντας την πρώτη επίσκεψη των ψαριών που έβοσκαν από κάτω μας. Αρχικά είδαμε κάτι μελανούρια ,ρίχνοντας λίγο ψωμί που είχε περισσέψει από σάντουιτς, και αμέσως όρμησαν με μανία διώχνοντας τα κεφαλόπουλα και κάτι καλογριές, με όχι και τόσο κομψό τρόπο...
Αναμονή για τσιμπιά αλλά δυστυχώς τίποτα, τα ψάρια μάλλον δεν είχαν την διάθεση για να μας επισκεφτούν. Πέρασε σχεδόν ένα ολόκληρο δίωρο και επιτέλους πήραμε την πρώτη είδηση στο καμπανάκι από την έξω πλευρά σε ένα καλάμι του Γιώργου.
Ένας μικρός καμπανάς πιασμένος σε ένα μονοδόλι ,φυσικά επέστρεψε στο νερό μετά την φωτογράφιση του.Η ώρα είχε φτάσει 11.30 και δειλά δειλά έβγαινε το φεγγάρι από τον κάβο με τον μικρό φάρο . Τότε άρχισαν να τρώνε τα ψάρια, πάντα στα καλάμια του Γιώργου, λες και είχε βρει την φωλιά τους .
Μιας και δεν άκουσα τον Γιώργο που μου φώναζε για να βγάλω φωτογραφία, τα δικά μου καλάμια δεν είχαν κουνηθεί, και άλλαξα τα δολώματα.
Αυτά παρέμεναν πάλι άθικτα επάνω στις αρματωσιές μου, και η σχετική πλάκα από τον Γιώργο σε εμένα και τον Θάνο που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχαμε κανένα αποτέλεσμα, ήταν γεγονός!
Η αχλάδα όμως έχει πίσω την ουρά, μας είχε πιάσει το ξημέρωμα, και η πρώτη τσιμπιά ήρθε στο καλάμι μου ανεβάζοντας το καμπανάκι σταθερά πάνω προς στον οδηγό. Τραβώντας με την λαχτάρα που είχα έως εκείνη την στιγμή, στην άλλη άκρη της αρματωσιάς μου κάτι ερχόταν με ζόρι και απότομα τραβήγματα. Προς μεγάλη μας έκπληξη ένα μελανούρι είχε πιαστεί σε μονοδόλι, ναι καλά ακούσατε!
Για το επόμενο μισάωρο πιάσαμε 11 μελανούρια, μέχρι να μας φύγει το κοπάδι που έβοσκε στα όρια που έφταναν οι πετονιές μας, εμένα και του Θάνου. Τώρα ήταν η δική μας σειρά να πειράξουμε τον Γιώργο. Κάθε λίγο και λιγάκι, του φωνάζουμε, απόχη Γιώργο απόχη!
Η μεγάλη χαρά που πήραμε δυστυχώς τελείωσε γρήγορα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε εκεί το ψάρεμα μας και να μεταβούμε στο άλλο μέρος της επιλογής μας, στον άγιο Δημήτριο.
Φτάσαμε στον τόπο, και ξανά πάλι από την αρχή, αρματωσιές, στήσιμο, βάσεις και τα καλάμια να περιμένουν την ειδοποίηση των ψαριών. Εκεί τα νερά ήταν κάπως βαθύτερα, αλλά ο βυθός ήταν ανάλογος με τον άλλο ψαρότοπο που είχαμε πριν ψαρέψει.
Η ώρα ήταν 11.30 περίπου, σε παλαιότερη επίσκεψη μου το πρωί είχαμε πάρει καλούς σαργούς, αλλά μάλλον σήμερα δεν θα είχαμε τύχη, μιας και είχαμε ρίξει τα καλάμια μας καμπόση ώρα χωρίς το παραμικρό τσίμπημα.
Ξανά λοιπόν τον δρόμο της επιστροφής για φαγητό πρώτα, και μετά θα πηγαίναμε στο πρώτο μέρος για ψάρεμα. Η απόφαση της παρέας ήταν ότι θα ψαρεύαμε έως την άλλη μέρα που ήταν και η μέρα του ταξιδιού μας, για την επιστροφή στα σπίτια μας.
Φτου και από την αρχή, τα γνωστά ρίξε- περίμενε , καφεδάκι και αραλίκι στης πολυθρόνες μας. Και να έχεις και αυτούς με τα ιστιοπλοϊκά που ήταν αραγμένα στο λιμάνι ,και να ρωτούν πως πάει, εάν πιάσαμε κανένα ψάρι ,να βλέπουν τα δολώματα και να ρωτούν τι είναι αυτό το περίεργο φίδι , το φαραώ...
Άντε να τους εξηγήσεις σε ανθρώπους που δεν ξέρουν από ψάρεμα, και να τους δώσεις να καταλάβουν. Η μέρα πέρασε χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο , απλά περιμέναμε το βράδυ μπας και είχαμε καμία επιτυχία στα καλάμια μας .H νύχτα δεν άργησε να έρθει, το ίδιο και τα ψάρια.
Πάλι αργά μας θυμήθηκαν τα ψάρια, πάλι αργά την νύχτα όταν βγήκε το φεγγάρι, κατά μίση ώρα περίπου αργότερα από χθες. Γιώργος- Αντώνης: 1-1 στους σαργούς, ο Θάνος μόνο σκαρτσίνια έπιανε, οπότε του έφτιαξα μια αρματωσιά με δυο αγκίστρια και τα έριξε στον νερό για κάποια έκπληξη που ποτέ δεν ήρθε.
Στο ξημέρωμα τον βρήκε και αυτόν ένας σαργός, στο καλάμι που είχε ρίξει κοντά στα καλάμια του Γιώργου. Αυτά ήταν, όταν πια δεν πήραμε άλλη τσιμπιά αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε με τα καλάμια με λυμένα τα φρένα στους μηχανισμούς.
Εκτός από κάτι σκαρτσίνια που ο Θάνος έβγαζε και μας φώναζε απόχη και εμείς τρέχαμε , δεν είχε άλλο ψάρι η ημέρα δυστυχώς. Μάλλον έπρεπε να σταματήσουμε την μάχη μας, και να ασχοληθούμε πλέον σοβαρά με την ξεκούραση μας ,μιας και την επόμενη μέρα θα έπρεπε να ήμασταν στης εργασίες μας.
Επίλογος
Ο Μάιος λόγω αναπαραγωγής των ψαριών, παραμένει ένας από τους πιο δύσκολους ψαρευτικούς μήνες. Παρόλο αυτά, εμείς το παλέψαμε με όλη την παρέα, πιάσαμε λίγα αλλά καλά ψάρια, απολαύσαμε την νησιώτικη ομορφιά της Κύθνου και περάσαμε ένα πολύ όμορφο διήμερο.