Νυχτερινό ψάρεμα στον Πόρο με την τεχνική του casting!
Του Δημοσθένη Βελισσάρη
Φωτογραφίες:Δημοσθένης Βελισσάρης
Εδώ και αρκετά χρόνια η παρέα μας επισκέπτεται τον Πόρο, καθώς πρόκειται για ένα εξαιρετικό αλιευτικό καταφύγιο. Παράλληλα αποτελεί πόλο έλξης, τόσο για τον αρχάριο ψαρά όσο και για τον πιο έμπειρο. Για τον αρχάριο ψαρά είναι ένα πρώτης τάξεως σχολείο ώστε να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, ενώ για τον έμπειρο ένας προορισμός που θα του δώσει τη δυνατότητα να εφαρμόσει με επιτυχία διάφορες τεχνικές ψαρέματος.
Αφήγηση
Πάνε χρόνια που ο Πόρος αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς προορισμούς για ψάρεμα για την παρέα μας. Ενώ σε πολλά μέρη στην Ελλάδα τα ψάρια τσιμπάνε δύσκολα, αυτός ο εξαιρετικός ψαρότοπος δύσκολα σε αφήνει αψάρευτο.
Διανύουμε ίσως την πιο μεταβατική περίοδο τις πρώτες φθινοπωρινές μέρες , και καθώς οι λουόμενοι δεν έχουν εγκαταλείψει τις παραλίες τα πράγματα δυσκολεύουν. Οι πληροφορίες μας όμως μιλούσαν για αρκετά ψάρια και αυτό ήταν ένα δυνατό κριτήριο, ώστε να επισκεφτούμε ξανά τον Πόρο.
Σάββατο μεσημέρι λοιπόν με όλο τον εξοπλισμό μας ξεκινήσαμε από Αθήνα οδικώς με προορισμό τον Πόρο. Έπειτα από μία απολαυστική διαδρομή 200 περίπου χιλιομέτρων φτάσαμε στο λιμάνι του Γαλατά, από όπου μία μικρή παντόφλα θα μας περνούσε απέναντι στο λιμάνι του Πόρου. Πράγματι σε λιγότερο από 10 λεπτά ήμασταν ήδη απέναντι. Η κίνηση στο λιμάνι τόσο από τα γιωτ όσο και από τον κόσμο ήταν μεγάλη, πράγμα που δύσκολα θα μας επέτρεπε να βρούμε σημείο ώστε να ψαρέψουμε με την τεχνική του waggler φελλού. Η σκέψη μας είναι να ψαρέψουμε match waggler fishing μέχρι να νυχτώσει, τότε δηλαδή που όλοι οι λουόμενοι θα εγκαταλείψουν τις ακτές και θα μπορούμε επιτέλους να ασχοληθούμε με την αγαπημένη μας τεχνική το casting.Για καλή μας τύχη το καλύτερο σημείο για match ήταν κενό, έτσι κάτω από το γεμάτο απορία βλέμμα του κόσμου ξεφορτώσαμε τον εξοπλισμό μας και ξεκινήσαμε το ψάρεμα. Καλή βυθομέτρηση, καλό μαλάγρωμα, και τα πρώτα μικρά μελανούρια που βγήκαν επέστρεψαν γρήγορα πίσω στη θάλασσα. Το μαλάγρωμα με τυρί έκανε καλή δουλειά, αφού δεν άργησαν να εμφανιστούν πιο ευμεγέθη μελανούρια, μεγάλοι σπάροι, σαργοί, λίτσες, και κέφαλοι.
Μέχρι τις 20:00 το βράδυ βιώσαμε ένα ξέφρενο πάρτι που είχε σαν αποτέλεσμα να βγούνε συνολικά έξι λίτσες, όλες πάνω από 500-600gr, καμιά δεκαριά μελανούρια σεβαστού μεγέθους και άφθονοι σπάροι. Η παρέα έχει ενθουσιαστεί περισσότερο από τη μάχη που δίνουν οι λίτσες, παρά για τα ψάρια που έχουν πιαστεί. Έτσι μέσα σε γέλια, καλαμπούρια και φιλοφρονήσεις, μαζέψαμε τα πράγματα μας και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία στο Ασκέλι, όπου είχαμε αρχικά επιλέξει ώστε να ψαρέψουμε casting. Ενα σημείο που στο παρελθόν μας έχει δώσει πολλές τσιπούρες, σεβαστού μεγέθους.
Ξέφρενη νύχτα γεμάτη εκπλήξεις
Φτάνοντας στην παραλία οι τελευταίοι κολυμβητές εγκατέλειπαν την παραλία, κάνοντας μας να χαμογελάμε πονηρά. Η θάλασσα ήταν σχεδόν ακίνητη και πνιγμένη στις γνώριμες μυρωδιές της. Θα ψαρεύαμε με τρία καλάμια ο καθένας . Στα δύο τοποθετήσαμε διπλάρια που στόχευαν στις πολυάριθμες μουρμούρες της περιοχής, και ένα καλάμι με μονάγκιστρο. Στο κέντρο της παραλίας που είναι καθαρή αμμούδα στοχεύσαμε στις μουρμούρες που περιφέρονται εκεί, και στα άκρα της παραλίας που ο βυθός μετατρέπεται σε μεικτό με φυκιάδες και μονόπετρα ,τα μοναγκιστρα θα είχαν στόχο σαργούς και τσιπούρες.
Στα διπλάρια τοποθετήσαμε στο πάνω αγκίστρι ένα float, με στόχο τα περαστικά μελανούρια, ή κάποια μουρμούρα που θα έτρωγε πιο ψηλά. Τα δολώματα που επιλέξαμε να έχουμε μαζί ήταν ένα μεγάλο φαραώ, 10 μονοδόλια, 15 μάνες, 50 αμερικανοί και εννέα κουτιά ακροβάτη. Τα πρώτα καλάμια ρίχτηκαν στο νερό και στην επαναφορά τους ήρθαν έξω με μικρά μελανούρια και σπάρους. Αυτά τα ψάρια χωρίς δεύτερη σκέψη τα ξανά ρίξαμε στη θάλασσα. Για Καλή μας τύχη στην ταβέρνα πίσω μας από την παραλία ο ιδιοκτήτης μας έβγαλε ένα τραπέζι πίσω από τα καλάμια μας και αυτή ήταν μία έκπληξη που επιφύλασσα στους φίλους μου .
Το τραπέζι γέμισε με παγωμένες μπύρες και διάφορες ποικιλίες με ορεκτικά κάνοντας μας το ψάρεμα μία πραγματική απόλαυση. Δεν πρόλαβα να πιω μία γουλιά από την μπύρα μου και παρατήρησα ότι ο οπτικός ειδοποιητής έχει ανέβει στη μέση στο πρώτο το καλάμι, ενώ η μύτη του καλαμιού πρόδιδε κάποιο καλό ψάρι.
Μέχρι να φτάσω κοντά στο καλάμι, ο οπτικός ειδοποιητής είχε καρφωθεί στα δαχτυλίδια δίνοντας φρένα παράλληλα στο μηχανισμό. Αρπάζω αμέσως το καλάμι στα χέρια μου σφίγγω τα φρένα και καρφώνω με δύναμη. Πάνω στο κάρφωμα κατάλαβα ότι είχα να αναμετρηθώ με έναν δυνατό αντίπαλο. Ο φίλος μου ο Μάκης δίπλα μου, αναθεματίζει τα ψιλά εργαλεία που χρησιμοποιώ! Συνήθως από τα τραβήγματα του ψαριού μπορώ να καταλάβω αμέσως το είδος του θηράματος . Όμως αυτή τη φορά με μπερδεύει, γιατί πότε κάνει δεξιά και πότε αριστερά.... Τι να είναι άραγε; Το ψάρι έρχεται δύσκολα αλλά σιγά σιγά έρχεται όλο και πιο κοντά προς την ακτή. -Τσιπούρα!, φωνάζει ο Μάκης ,όμως δεν είναι το μέγεθος της τόσο μεγάλο , ώστε να δικαιολογήσει τα τραβήγματα που έκανε. Ξαφνικά θυμήθηκα όμως ότι η αρματωσιά του καλαμιού είχε δύο αγκίστρια και ξαφνικά είδα και μία δεύτερη γυαλάδα πίσω από την πρώτη τσιπούρα. Η αρματωσιά είχε κάνει το θαύμα της! Ενας σαργός και μια τσιπούρα περίπου στο μισό κιλό το κάθε ψάρι , κάναν όλον αυτόν τον σαματά!
Μετά από αυτό το συμβάν τα ψάρια δήλωσαν την παρουσία τους αισθητά, η ποικιλία και οι μπύρες συμπλήρωσαν τα άλλα δύο, τι άλλο να ζητήσει ένας ψαράς από τη ζωή του; Ένα μεγάλο κοπάδι με μουρμούρες είχε επισκεφτεί την ψαρεύτρα μας , πράγμα που μας έκανε να δουλεύουμε συνέχεια σαν τις μέλισσες. Σε όλα τα καλάμια βγαίνανε μουρμούρες, πότε μικρές ,πότε μεγάλες, και πότε 2-2 πιασμένες στα διπλάρια.
Μέσα σε δύο ώρες βγήκαν περίπου 16 ψάρια συνολικά, σαργοί και μουρμούρες. Τα περισσότερα ψάρια περάσανε πρώτα από την ψαρεύτρα του Μάκη, κάνανε τη βόλτα τους και μετά πέρασαν από εμένα και τον Νίκο. Η ώρα πέρασε όμορφα και γρήγορα, σύντομα έφτασαν τα μεσάνυχτα.
Τα πολλά τσιμπήματα κόψανε και έτσι καθίσαμε να απολαύσουμε την ηρεμία και τη γαλήνη της θάλασσας. Την απολαυστική ησυχία την διέκοψε το κάρφωμα ενός οπτικού ειδοποιηθεί στα δαχτυλίδια του ακριανό μου καλαμιού. Εκεί είχα για αρματωσιά ένα μονάγκιστρο και δολωμένο ένα μεγάλο κομμάτι Φαραώ. Αρπάζω το καλάμι στα χέρια μου και καρφώνω. Μια όμορφη τσιπούρα δεν αντιστάθηκε στην μεγάλη δολωσιά μου.
Πάω να αλλάξω μια μπλούζα, γιατί η τσιπούρα χτυπήθηκε και με γέμισε δυστυχώς με αίματα. Δεν προλαβαίνω όμως και ένας οπτικός καρφώνεται στα δαχυλίδια! Το καλάμι κολλάει για λίγο και ξαφνικά το ψάρι αρχίζει να κάνει έντονα τραβήγματα. Το ψάρι δείχνει μεγάλο και ξεκινάει να κινείται τέρμα αριστερά. Σίγουρα έχει καβαλήσει το διπλανό καλάμι, οπότε γρήγορα περνάω το καλάμι μου πάνω από το άλλο και τώρα έχω ξαφνικά καλύτερο οπτικό πεδίο. Τα τραβήγματα προδίδουν το ψάρι το οποίο σίγουρα είναι τσιπούρα. Φτάνοντας το ψάρι κοντά στο κύμα χαμηλώνω τη μύτη του καλαμιού μου κοντά στη θάλασσα και με μία επιδέξια κίνηση το ψάρι βρίσκεται στην άμμο και σπαρταράει. Πράγματι , μία ακόμη υπέροχη τσιπούρα κοντά στο κιλό ήρθε να δώσει μεγάλη χαρά στην παρέα μας.
Την τσιπούρα ακολούθησε ακόμη μία στο διπλανό καλάμι μου. Ήρθε δύσκολα έξω, και με σηκωμένο το ραχιαίο της πτερύγιο, μου χάρισε μια όμορφη φωτογραφία.
Μετά από μισή ώρα πάλι στο ίδιο καλάμι το ίδιο σκηνικό , μόνο που τώρα την θέση της τσιπούρας άρχισαν να παίρνουν κάποιοι όμορφοι σαργοί. Μέσα σε μία ωρίτσα βγήκανε τρεις σαργοί χαρακωτοί στο ίδιο καλάμι , και άλλος ένας καλός σαργός στον ακριανό καλάμι του Μάκη. Με το σκηνικό αυτό να συνεχίζεται ακάθεκτο καταφέραμε να κοιμηθούμε μόνο για δύο ώρες, έτσι ώστε να προλάβουμε το ξημέρωμα, που θεωρείται η καλύτερη ώρα του ψαρέματος.
Όντως στις 5:00 τα χαράματα βρισκόμασταν με ένα καφέ στο χέρι, να αντικαθιστούμε με φρέσκια δολώματα τα καλάμια μας. Σε ένα από τα καλάμια μου παρατήρησα ότι η πετονιά έχει κρεμάσει, πράγμα που πρόδιδε πως κάτι είχε πιαστεί και είχε έρθει προς τα έξω. Ακόμα μία μεγάλη τσιπούρα ήρθε για να προστεθεί στην ψάρια μας , ποιος ξέρει άραγε πόση ώρα να ήταν πιασμένη....
Με έτοιμα τα καλάμια μας με φρέσκα δολώματα καθίσαμε να απολαύσουμε τα πανέμορφα χρώματα του ξημερωματος. Ξαφνικά ένας οπτικός ειδοποιητής ανέβηκε απότομα ως τη μέση του καλαμιού και στάθηκε εκεί. Δεν πρόλαβα να σηκωθώ από την καρέκλα μου ο οπτικός καρφώθηκε στα δαχτυλίδια και τα φρένα του μηχανισμού τσιρίξαν δυνατά! Μόλις όμως πήρα το καλάμι στα χέρια ξαφνικά η πετονιά χαλάρωσε. Μαζεύω γρήγορες μανιβελιές και δεν νιώθω τίποτα! Νιώθω ξαφνικά όμως ένα απότομο βάρος και τράβηγμα ψαριού, που κάνει την καρδιά να παγώσει! Το μυστήριο λύθηκε όταν βγάζοντας το ψάρι βρήκα ένα σαργό, που μετά από χτύπημα αρπακτικού είχε μείνει μόνο το κεφάλι του.
Πιθανότατα κάποιο γοφάρι είχε βρει το σαργό και μόλις κινήθηκε τον άρπαξε. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα αυτής της όμορφης ψαρευτικής εξόρμησης. Μαζέψαμε τα καλάμια μας, μαζέψαμε τα σκουπίδια μας, και παραδώσαμε ξανά την παραλία στους λουόμενους, που άρχισαν πρωί-πρωί να κάνουν την εμφάνισή τους. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι εικόνες, εμπειρίες και έχοντας καταγράψει ένα ακόμη υπέροχο ψαρευτικό εκδρομικό!